Założyciel Arcybractwa

Ks. Piotr Skarga Powęski SJ urodził się w Grójcu 21 utego 1536 r. Po studiach w Krakowie udał się do Wiednia, jako wychowawca Jana Tęczyńskiego. Około 1564 r. przyjął święcenia kapłańskie, a w pięć lat później wstąpił do zakonu jezuitów. Szybko zasłynął jako charyzmatyczny kaznodzieja i uzdolniony pedagog. W roku 1579 został pierwszym rektorem Akademii Wileńskiej, brał także udział w tworzeniu kolegiów jezuickich w Połocku, Rydze i Dorpacie. W 1584 r. został przełożonym domu zakonnego przy kościele św Barbary w Krakowie, gdzie rozwinął działalność dobroczynną. Założył tu działające do dziś Bractwo Miłosierdzia, Bank Pobożny, udzielający bezprocentowych pożyczek – ochronę przed wyzyskiem ze strony lichwiarzy, i Skrzynkę św. Mikołaja, niezapewniającą posagi ubogim pannom. Powołał także Bractwo Betanii św. Łazarza, które zajmowało się pielęgnowaniem chorych, roztaczało opiekę nad żebrakami i grzebało zmarłych. Ksiądz Skarga przyczynił się także do budowy kościoła świętych Piotra i Pawła.

W roku 1588 został kaznodzieją nadwornym króla Zygmunta III Wazy. W swoich pismach i kazaniach występował przeciw innowiercom, domagał się wzmocnienia władzy królewskiej, ograniczenia przywilejów szlacheckich, usprawnienia sądownictwa, poprawy doli chłopskiej i dziedziczności tronu. Zaliczony został do grona najwybitniejszych twórców prozy polskiej epoki renesansu.

Ks. Piotr Skarga zmarł 27 września 1612 r. w Krakowie i pochowany został w kościele świętych Piotra i Pawła. Podczas uroczystej Mszy św. z okazji 400-lecia śmierci ks. Piotra Skargi i na zakończenie poświęconego mu roku prowincjał Wojciech Ziółek SJ oficjalnie zapowiedział, że Towarzystwo Jezusowe podejmie kroki zmierzające do wyniesienia ks. Piotra Skargi na ołtarze.